เธอและฉันกับรักฉบับของเรา ๆ

ข้อมูลเบื้องต้น

เป็นเรื่องที่บุคคลชาย หญิง คู่หนึ่งบังเอิญเจอกันโดยที่ทำคู่ไม่รู้จักกันเลย เมื่อทั้งคู่ได้มารู้จักกันจนก่อเป็นความสัมพันธ์สั้น ๆ นั้น ทั้งคู่ก็เกิดรู้สึกถึงความสัมพันธ์กันจนแยกไม่ออกว่าคืออะไร "รักแบบเพื่อน พี่น้อง หรือ แฟน กันแน่"

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี่เป็นเรื่องที่เกิดนานพอสมควรแล้วคะ มีชายหญิงคู่หนึ่งทั้งคู่ได้มาสมัครงานที่เดียวกันโดยทั้งคู่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้ทำงานที่นี่เพราะการเข้าทำงานที่นี่ไม่ได้ง่าย ๆ เลย ทั้งคู่ทำงานด้วยกันมาแต่ยังไม่เคยได้พบเจอกันเลยสักครั้งจนทำงานมาได้ทั้งหมดประมาณสามวันทั้งคู่ก็บังเอิญเจอกันเพราะหัวหน้าแผนกของฝ่ายชายนำตัวของผู้ชายมาช่วยงานฝ่ายหญิงเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ทั้งคู่เมื่อได้เจอกันครั้งแรกก็ยังไม่ค่อยพูดจากันด้วยความที่ทัังคู่เป็นคนถือตัว จนเวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ด้วยความที่ฝ่ายหญิงเป็นคนขี้สงสัยทำงานร่วมกันมาหนึ่งอาทิตย์เต็มแล้วยังไม่ค่อยเข้าใจงานก็เลยถามฝ่ายชายว่าทำยังไง คุณช่วยอธิบายให้ฟังได้ไหม ฝ่ายหญิงเห็นว่าถ้าเธอถือตัวมากไปก็อาจจะไม่เป็นงานเธอเลยตัดสินใจถามเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ ด้วยความที่ฝ่ายชายเก่งกว่า ฝ่ายชายเห็นดังนั้นก็เริ่มลงมือสอน จนสอนไปสอนมาทั้งคู่ก็รู้จักกันมาสามอาทิตย์ ทั้งคู่สนิทกันมากคุยกันทุกวัน ทั้งทางโลกออนไลน์ หรือ ในโทรศัพท์จนบางทีฝ่ายหญิงก็อดคิดไม่ได้เพราะฝ่ายชายมาสนิทเกินไปกับเธอเพราะอะไร ทั้งโทรศัพท์หาเธอ หรือทำอะไรก็แล้วแต่ให้เธอคิดไปไกล ทั้งอย่างนี้เรื่อยมา จนถึงเวลาหยึ่งเดือน ฝ่ายชายต้องแยกตัวไปทั้งคู่ก็เลยได้นัดกันไปเพื่ออำลาฝ่ายชาย
ณ ร้านอาหาร บรรยากาศในร้ายเงียบมาก
ฝ่ายชาย : คือผมต้องไปแล้วน่ะ จากนี่คุณคงเป็นงานแล้ว ถ้าคุณไม่เข้าใจอะไรก็โทรถามผมได้น่ะ
ฝ่ายหญิง : ฉันคิอดว่า ....... เอ่อ ... ฉันคงชอบคุณแล้วล่ะค่ะ แต่คุณอย่าพึ่งเข้าใจผืดฉันน่ะค่ะ ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกรักหรือชอบคุณแบบไหนกันแน่
ฝ่ายชาย : แบบไหนล่ะ ผมจะพูดกับคุณน่ะ ผมก็รู้สึกดีกับคุณ ผมผิดเองที่ทำให้คุณคิดไปไกล ผมขอโทษ แต่ระหว่างผมกับคุณผมจะเป็นอะไร ในฐานะไหนก็ได้ตามใจของเราทั้งคู่ แต่ผมอยากจะบอก ผมอยากจะให้เป็นอย่างนี่ตลอดไป เป็นอะไรที่เราก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี่มันคืออะไร รู้แต่ว่าเราทุั้งคู่รู้สึกดีต่อกัน ผมอยากจะให้ผมกับคุณเป็นอย่างนี่ตลอดไป ได้ไหม ??
ฝ่ายหญิงเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาเพราะรู้สึกดีใจด้วยเหมือนกันที่ฝ่ายชายก็รู้สึกแบบเดียวกับเธอ
เธอพร้อมที่จะทำตามคำขอร้องของฝ่ายชาย เธอยินดีที่จะไม่รับรู้ว่าความรู้สึกนี่มันคืออะไร เธอมีความสุขขอแค่เธอมีเขาข้าง ๆ คอยปรึกษากันแค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว และเธอก็คิดอีกด้วยว่าถ้าฝ่ายชายมีแฟนหรือถ้าเกิดเธอมีแฟนก่อนทั้งคู่ก็จะไม่ทอดทิ้งกันจะเป็นคนที่รู้สึกดีต่อกันตลอดไปถึงแม้จะรู้จักกันในเวลาสั้นก็ตาม เธออยากจะคบเขาแบบนี่ ไม่ใช่ในฐานะอย่างอื่นหรืออย่างไหน เพราะเธอเชือว่าการคบในการไม่รับรู้ความรู้สึกของทั้งคู่มันจะยืนนานกว่าการคบกันเป็น "สถานะ" เมื่อทั้งคู่ตกลงรับข้อตกลงของกันและกันทั้งคู่ก็นั่งทานอาหารในร้านอาหารด้วยกันท่ามกลางความสุขของทั้งคู่